Waar komt de aantrekkingskracht van deze ronkende terreinwagen vandaan? En waarom gaat mijn tomboyhart hier - zelfs middenin dit gevoelige klimaat - nu al twintig jaar sneller door slaan? Ik reis terug in de tijd naar Solihull, naar de bakermat van ’s werelds meest iconische 4x4. Een field trip naar de geboortegrond van de ‘Boxy Boy’, in een Defender 90 Adventure. Op zoek naar antwoorden en bandensporen. Verhalen sprokkelend op het strand waar Maurice Wilks hem voor het eerst tekende. Buckle up, boxy.


Into the Docklands
We schepen iets na vijven in op de trage ferry, van Zeebrugge naar Hull. Die vaart maar één keer per dag uit. Te nemen of te laat. We reizen bescheiden met één kajuit, twee boeken en ongelapte ramen in het vooruitzicht.Het contrast met de werkdag die aan dit vertrek vooraf ging kan amper groter zijn. Hier kromt de klok zich vanzelf een uur terug, en wandelt het boordpersoneel schijnbaar een pas trager, zodat ons ritme geleidelijk aan afgeremd raakt tot het logge tempo van het schip. Als waren we communicerende vaten.



Oude liefde roest niet
We klimmen in onze Defender 90 Adventure en hijsen ons in een vers avontuur. Vrij letterlijk - sommige mensen hebben een touw nodig om zichzelf in de zetels te trekken. Het dashboard bestaat uit twee analoge wijzers en een reeks universele, zwarte knoppen. De deuren sluiten zelden op dezelfde wijze. Er is geen zetelverwarming. Aanbakken of aanvriezen zijn de standaard klimaatopties. Mee neuriën doe je op het geluid van de transfer box en de wind.Elke Defender heeft zijn toonaard, karakter en achtergrondverhaal. We horen hen rammelen, brullen, spinnen en ademen. We leren hun sterktes, scherpe kantjes en stuiptrekkingen kennen. We aaien en paaien hen als paarden, na een lange rit. We geven hen koosnaampjes. Quite the love affair...
Die obsessieve loyaliteit is precies waar het om draait. De Defender is de wagen die zowel boeren en mijnwerkers, als Ralph Lauren en de Queen vervoert. De wagen die met dezelfde gedienstigheid een ploeg voorttrekt en mijnenveld veiligstelt als de koningin draagt, overleefde de afgelopen decennia quasi onveranderd.
De hoekige wagen oversteeg elke modetrend door zijn tijdloze eenvoud. Een ode aan de nostalgie van de vooruitgang. Hij gaat van nature op in elk landschap én steekt af tegenover zoveel andere auto’s, die met hun aerodynamische lijnen in de loop der jaren steeds meer op elkaar zijn gaan lijken.
Desire paths nemen
In een Defender klimmen is een klassieke, eenvoudigere wereld binnenstappen. Een wereld van avonturiers, ontdekkingsreizigers, doeners en dromers. Een wereld waarin het allerlaatste model meer dan 70 jaar later nog steeds op de allereerste kinderlijke strandschets lijkt. Voor meer dan de helft van de wereldbevolking was dit icoon meteen ook de allereerste auto die ze ooit zagen. Het avonturieren zit tot diep in z'n DNA. De auto blikt onnavolgbaar terug op zeven decennia expedities, humanitaire hulp en hard labeur. Deze wagen liet ons alle uithoeken van de wereld zien, in goede en slechte tijden. Van de Tweede Wereldoorlog tot parelwitte stranden.Echt cruisen doe je zonder cruise control, zoals Shackleton, Scott, Cook en Livingstone ons dat voordeden.

The road to Solihull
Na een slow trip door het Engelse platteland draaien we Lode Lane op in Solihull. Dé befaamde Solihull Land Rover factory, waar de eerste Land Rover Series I werd gebouwd. Een wagen die de wereld zag en veranderde. Dé plek waar ook deze wagen met de hand gemaakt werd. In 56 manuren, opgebouwd uit meer dan 7000 individuele stukken.Ondanks het paasverlof bruist het op het fabrieksterrein van het leven. De bakstenen muren van het oorspronkelijke fabrieksgebouwtje dragen nog oude camouflagesporen, die in 1939-45 werden aangebracht om aan de Duitse luchtaanvallen te ontkomen.

Trip door Memory Lane
Onze gids Dave behoort tot één van de derde generatie arbeiders die zijn hart aan deze wagen en de fabriek verloor. Er werken vandaag meer dan 10.000 mensen. Het Rovergen zit hier in het bloed. De liefde voor de wagen is deel van de lokale trots. Dave rijdt ons rond op de immense site in aangepast Defendervervoer. De fabriek functioneert als een dorp op zich. Met een eigen brandweer- en veiligheidsdienst, crèche, social & sports club en museum. De Range Rover Story Exhibition vertelt het volledige verhaal van de Land en Range Rover. Van de Tweede Wereldoorlog en mid 60’s tot het laatste charme-offensief. Doorspekt met verhalen die te mooi zijn om niet in te willen geloven.

Adventure mode: ON
In het Land Rover Experience center maken we in de namiddag een snelle position switch. We wisselen niet alleen van wagen, maar ook van chauffeurszijde. Na een korte inleiding en risicobriefing in de Adventure Zone stapt Paul aan de passagierskant in. De voormalig ‘arctic rescue instructor’ kent de wagen vanbinnen en vanbuiten. Hij werkte at, sliep en leefde jarenlang in, op en met Defenders, bij temperaturen tot - 40 graden. Vandaag is hij een halve dag lang mijn professionele offroad instructeur. Les 1: vergeet alles wat je weet. En oja, alles zit andersom. No pressure, my dear. Niet veel later stuiteren, spetteren en bulderlachen we over dezelfde Jungle Track waar de Wilks broers 71 jaar geleden hun allereerste prototypes testten. Reisgenoot Katrien gespt de gordel achterin extra stevig vast. In de jungle broeden waterkippen, wroeten dassen, leven ijsvogels, vossen en laat zich soms zelfs een hert zien. Het wekt de magie van de plek nog meer tot leven. Ik waad door diep water, trotseer de modder en leer in diepe geulen en sporen rijden. Dit is een speeltuin voor volwassenen. De auto sleurt ons overal doorheen. What a ride…
Tijdens onze cool down/tea time schuift gids Dave nog even bij aan onze tafel. Voor we het weten praten we alweer honderduit over Defenders en motoren. We delen garagefoto’s en reisverhalen. We zijn petrol heads én natuurliefhebbers. Een wankel evenwicht, maar dat kunnen we aan, hebben we vandaag bewezen.
Wanneer we met lichte tegenzin vertrekken, worden we door het hele team uitgezwaaid. De instructeurs en gidsen hebben de charme en erfenis van het merk alle eer bewezen. De grijns laat zich straks moeilijker van mijn gezicht vegen dan de modderstrepen.

Slowdonia
De volgende dag zetten we al vroeg koers naar Snowdonia National Park. Met meer dan 2170 km2 pure natuur is het park het grootste gevrijwaarde gebied in Wales. Hier vind je nog enkele kleine oerbossen, die in Schotland voor 99% werden gekapt.We wijzigen onze plannen voor een tweedaagse mountain hike, wanneer we meermaals gewaarschuwd worden voor de diefstal van Defenderdeuren en alles wat los te schroeven valt. Sinds de productie van het oude model stopgezet werd, is de wagen nog feller gegeerd goed. We ruilen slaapzak en tent in voor packraft en peddel, en besluiten ’s avonds toch maar netjes naast de wagen te (ont)waken.

Het Minffordd path in Snowdonia National Park vereist het betere kuitenwerk. We hiken een negental km stijl op en neer tot aan het bergmeer. Stenen trappen, mos. Ook de bergpas haalt het tempo omlaag. Na anderhalf uur hijgen en stijgen tijdens het warmste paasweekend ooit gemeten - hence de roestkleurige slopes - lonkt Llyn Cau, een bergplas van acht graden. Easter weekend on the rocks. Normaal is het hier nu maximaal een 15tal graden, vandaag piekt het er 25. De korte broek, die voor de grap in de rugzak verdween, wordt gehesen, mijn lievelingsmuts terug gepropt. Uitpakken en wegsjeezen!

Groener gras
's Avonds strandden we na een tip van een lieve local op een hooggeleden weide vlak langs de kust, amper een steenworp verder. We stoven ons eigen potje en dommelen in met zicht op zee en het geluid van de golfslag. Stilte, vuurtje, vriendschap, vrijheid. Wat wil een mens nog meer?Wanneer de campspots tijdens het paasweekend allemaal volzet blijken en wildkamperen niet langer een optie is, gaan we met de Defender en onze puppy faces voluit voor het charmeoffensief. We spenderen onze laatste nacht toch het liefst onder de open hemel. Een lieve gastvrouw plooit de regels op z'n Brits en geeft ons een plekje naast het stenen hegje rond hun huis. The pleasure is always theirs.
Op de terugweg naar de haven, stelen de Winnats pass en Hope Valley nog even de show in het Peak District. Zonder meer de mooiste, maar ook drukste passage in dit nationale park in de Midlands. Hier is het gras groener en zijn de schapen indien mogelijk nog talrijker. We wanen ons even in de Schotse Highlands, Shaun the sheepland of de Faroër. We nemen nog een aantal laatste mental pictures en rijden weer helemaal heropgeladen de boot op. Klaar voor een trage terugtocht.


-
VRAAG EEN PROEFRIT AAN
Vraag een proefrit op de weg aan bij een concessiehouder in uw buurt
-
VRAAG EEN OFFERTE AAN
Vraag een offerte aan voor het model van uw keuze bij uw plaatselijke concessiehouder
-
HOUD ME OP DE HOOGTE
Inschrijven voor het recentste nieuws van Land Rover
-
CONFIGURATOR
Configureer de wagen van uw keuze, deel uw configuratie met uw concessiehouder en laat hem onze commerciële acties erop toepassen