ROB MITCHELL EN ZIJN GEZIN TREKKEN NAAR HET ZUIDEN MET DE DISCOVERY SPORT.

Bij de lancering van de Discovery in 1989 werd deze wagen gepositioneerd tussen werkpaard Defender en de luxueuze Range Rover. Hij werd graag vuil aan de buitenkant, bood binnen de luxe van een Range Rover en toonde hetzelfde stoere karakter als een Defender.

Enkele generaties en vele innovaties later, in 2014 om precies te zijn, zag de Discovery Sport het licht. Als luxe crossover nam hij een bijzondere plaats in tussen de Evoque en Discovery. De rijervaring leunt dichter aan bij het gevoel van een personenwagen dan bij de Disco het geval is, maar biedt meer ruimte dan de Evoque. Hij is niet te hoog, niet te groot, heel veelzijdig en dus de ideale gezinswagen. Daarom wilde ik met de Discovery Sport op onze eerste overland gezinstrip naar het zuiden van Frankrijk. Deze Land Rover beantwoordde aan enkele specifieke wensen die ik voor ogen had: voldoende comfort voor vier personen, groot genoeg voor al onze bagage (ik hou niet van dakboxen) maar ook niet té groot zodat ik makkelijk in de stad kan parkeren.

Ik had nog nooit het interieur van de Discovery Sport gezien. Toen ik de wagen ophaalde, was ik verrast door de ruimte binnenin. Zelfs met de kinderzitjes geïnstalleerd zag ik dat er veel beenruimte was. Hier zouden Alice en James blij mee zijn! De achterzetels kunnen naar voor of achter geschoven worden en zijn kantelbaar. Dat deed ik met de zetel van Alice (3 ½ jaar oud). De zetel van James (1 jaar oud) liet ik in de standaardpositie. Ook leuk was de USB-poort in de rug van de voorzetels, en plaats voor een montagesysteem om een tablet op te hangen. Dat laatste had ik niet, maar daar vond ik iets op. Met mijn 3D printer creëerde ik snel zelf iets en hop, de iPad van Alice hing op de rug van de passagierszetel en was meteen verbonden.

We waren van plan om 6 uur te rijden voor de eerste tussenstop. Daarom wilde ik dat de kinderen veilig en comfortabel zaten en natuurlijk ook wat entertainment hadden.

Aan bagageruimte geen gebrek.

Het beloofden enkele hete weken te worden, dus ik wilde een kleine koelkast meenemen om wat fruit en water vers te houden. Gelukkig zat er een 12v-stopcontact in de bagageruimte van de auto. De buggy van James is vrij groot maar hij paste perfect in de bagageruimte, met nog plaats over voor de opvouwbare kratten en onze reistassen.

We vertrokken dus goed volgeladen, met hoog opgestapelde bagage. Toch bleef het zicht naar achteren perfect. Onze Discovery Sport was immers uitgerust met een handige achteruitkijkspiegel die in een oogwenk verandert in een LCD-scherm. Via camera’s achteraan de wagen heb je een onbelemmerd zicht op wat er zich achter je op de weg bevindt. Ik heb de achteruitkijkspiegel dan ook het grootste deel van de reis op deze stand laten staan.

Een rustig vertrek.

Om 3 uur ‘s nachts vertrokken we. De kinderen werden voorzichtig uit hun bed geplukt, vastgegespt in de zitjes achteraan en waren nog in een diepe slaap toen we op weg gingen naar het zuiden. De P200 turbobenzinemotor met 200 pk (147 kW) is heel stil, aangenaam soepel en toch krachtig. De 9-trapsautomaat schakelde naadloos over de kronkelende dorpswegen en zorgde ervoor dat de kinderen ongestoord verder bleven slapen. Het duurde niet lang voor ook Liesbeth in slaap viel. Ik verstelde mijn zetel wat voor optimaal cruise comfort en voor ik het wist was het al 7 uur in de ochtend. Toen werd James wakker en keek nieuwsgierig rond, op zoek naar een ontbijtje. We stopten even om wat te eten en de benen te strekken, waarna we weer vertrokken. Rond 10u30 kwamen we aan in Beaune, halverwege onze reis naar het zuiden. Te vroeg om in te checken in ons hotel, dus trokken we het stadscentrum in voor een brunch en wandeling. De auto wilde brandstof en ik had nood aan koffie. Terug volgetankt reden we de laatste 4 km van die dag naar ons hotel. Hotel Le Clos Montagny-lès-Beaune lag letterlijk maar één rotonde van de Autoroute du Soleil. Al merkte je daar niet veel van, want het was heel rustig. Goed om weten voor iedereen die de reis aflegt met een Jaguar I-PACE of Land Rover PHEV: op de parking van het hotel stonden 2 laadpunten die je gratis kon gebruiken.

Na 3 nachten in Beaune reden we verder naar het zuiden. Met nog eens 600 km voor de boeg vertrokken we opnieuw om 3u ’s nachts zodat Alice en James de helft van de rit konden slapen. Als je om 3u ’s nachts wil vertrekken vanuit een hotel moet je even geruisloos zijn als een ninja. Helaas was ik de avond voordien vergeten onze Discovery Sport op slot te doen. Toen ik zachtjes de deurklink vastgreep, brak de hel los. Een alarm luid genoeg om het hele dorp wakker te maken sneed door de lucht. Terug met mijn beide voeten op de grond ontgrendelde ik de deuren met de knop en heerste er terug totale stilte.

Vakantie in Grimaud.

We kwamen veilig en wel op onze bestemming aan, halverwege Saint Maxime en de havenstad Grimaud. Onderweg hadden we wat meer tijd genomen toen we stopten aan een tankstation. Doordat ik de cruise control een beetje teveel ‘op zijn Frans’ had ingesteld, moest ik ook bijtanken. Wellicht had ik genoeg in de tank voor de 564 km naar Grimaud maar na twee dagen rondrijden in Beaune en zonder bij te tanken voor we vertrokken, zou het krap geweest zijn. Ik verbruikte ongeveer 10 l/100 km voor de trip.

Rijden met de Discovery Sport was een plezier, mede dankzij de perfecte zitpositie. En niet alleen voor mij als bestuurder. We kwamen allemaal goedgeluimd en uitgerust aan, klaar om in het zwembad te duiken. Ik laadde de bagage uit, deed de wagen deze keer correct op slot en wandelde errond zoals ik altijd doe wanneer ik hem afsluit (iets wat mijn vader me vroeger leerde). Een snelle check-up van de banden, lichten en het radiatorrooster – je weet nooit dat er een duif in beland is tijdens het rijden. Dat was gelukkig niet het geval.

Discovering the Discovery Sport.

Tijdens onze vakantieweek aan het zwembad vond ik de tijd om me wat meer in de Discovery Sport te verdiepen. Het was een S uitvoering met behoorlijk wat opties. Ik ontdekte hoe je de 3de zetelrij kon installeren – handig voor kinderen. Ook had de wagen een elektrisch bediende trekhaak. Met een druk op de knop in de bagageruimte kon hij makkelijk in- en uitgeklapt worden. Er was zelfs een testknop voorzien om te checken of te aanhangwagen correct verbonden is en alle achterlichten werken. Handig! Ik probeerde de achterzetels zelf eens uit en ontdekte dat ik zelfs met de bestuurderszetel in ‘mijn’ positie nog steeds veel plaats had achteraan. Je verwacht het wel van een wagen uit deze klasse, maar in de praktijk blijkt dit niet altijd het geval.

Het panoramische dak laat ook achteraan veel licht binnen, ik snapte meteen waarom de kinderen er dol op waren. Anderzijds hoorde ik Alice soms roepen om het zonnescherm voor het dak te sluiten omdat ze niet meer kon zien wat er zich op het scherm van haar iPad afspeelde. Tja, soms moet je nu eenmaal keuzes maken.
En ik kreeg CarPlay zover dat het perfect werkte. Eerder onderweg gaf het soms problemen – het werkte soms wel, dan weer niet. Ik ontdekte echter dat slechts één van de USB-poorten geschikt is voor CarPlay. Nochtans had het infotainmentsysteem me daar al op gewezen via het scherm dat een duidelijke illustratie toonde. Maar ik had de verkeerde verbinding gemaakt, waardoor het niet naar behoren werkte. Weer iets bijgeleerd.

On the road, off road – de Discovery Sport kan alles.

Na een week van zalig nietsdoen was het tijd om terug noordwaarts te trekken. Dat deden we opnieuw in 2 stappen, met halverwege een stop van enkele dagen. Deze keer vertrokken we vlak na het ontbijt. Rond 9u30 waren we op weg. Het eerste deel van onze terugreis verliep alvast zuiniger de dan de heenreis. Over een afstand van 320 km verbruikten we 8,7 l/100 km, tegen een gemiddelde snelheid van 109 km/u. Er was heel wat meer verkeer, maar dat weet je als je kort na het ontbijt vertrekt.

Deze keer stopten we halverwege in Château de Gilly, een 14de eeuws klooster tussen Dijon en Beaune. Opnieuw een goede keuze van Liesbeth. De kinderen konden naar hartelust ravotten op het domein en er was een zwembad – heel handig met temperaturen die dagelijks tot boven de 30 C° klommen. Ook dit hotel had laadpunten voorzien voor elektrische wagens. We zagen er niet minder dan zes aan het kasteel en het middenplein – de beste parkeerplaatsen. Ik was plots een beetje jaloers op bezitters van een Jaguar I-PACE.

Tijdens ons verblijf in het kasteel kon ik een reeks foto’s maken van de Discovery Sport in de omgeving. Ik trok er enkele uren alleen opuit met de wagen en zette hem deze keer in Sport Mode. Zoals mijn vader, een gespecialiseerde bestuurder voor de Londense politie, ooit zei: vlot en soepel rijden gaat boven alles. Maar er zijn ook momenten waarop je meer kan halen uit een wagen. En dat deed ik met deze Discovery Sport. Het was een levendige rit. James zou zijn koekje hebben laten vallen en de iPad van Alice zou wellicht losgekomen zijn van het 3D-geprinte bevestigingssysteem. Maar ik voelde dat de wagen ervan genoot om eens zijn benen te strekken. En omdat het tenslotte een Land Rover is, ging ik er ook mee offroad. Jammer genoeg waren er niet veel plaatsen in de omgeving waar ik van de weg af kon gaan – wijngaarden voor zover het oog reikte. Gelukkig zag ik ook enkele maïsvelden waar net geoogst was. Even kijken of niemand me zag en dan het veld in. De Discovery Sport had geen enkel probleem met het terrein, de ophanging absorbeerde alle bulten en oneffenheden. Dan een kleine heuvel op, en nog verder over een van de verhoogde paden die landbouwers soms gebruiken. Met veel souplesse ging de wagen over en door de harde, opgedroogde modder. Typisch Land Rover. Ik zocht naar nog grotere hindernissen, maar meer had de omgeving helaas niet te bieden. Ook door water waden zat er niet in. Toch keerde ik met een brede grijns en een wagen die onder het stof zat terug naar het hotel.

De volgende dag trokken we naar het Château de Savigny-les-Beaune. Hou je van auto’s, tractors, brandweerwagens en straalvliegtuigen? Dan moet je het zeker ook eens bezoeken. O, en ze maken er wijn ook. Mij interesseerde vooral de grootste collectie van klassieke Abarths en de grootste collectie oude gevechtsvliegtuigen die ooit heb gezien. Ik had gerust nog wat langer willen blijven, maar moest rekening houden met mijn gezin. Misschien moet ik een keer alleen teruggaan voor enkele dagen, met een Land Rover en daktent. Dan kan ik op mijn gemak het hele museum bewonderen, met een lekker wijntje erbij.

Home sweet home. De terugreis verliep vlekkeloos. Met een volgetankte Discovery Sport legde ik de 600 km af zonder stoppen. Pas na 400 km werd de rest van het gezin wakker. Met mijn audiobook om me gezelschap te houden, de adaptieve cruise controle die het me gemakkelijk maakte, CarPlay dat vlot werkte en de hoge, perfect zittende bestuurderszetel kon ik me geen betere rijervaring indenken. Toen we thuiskwamen en ik op ‘stop’ drukte, voelde de wagen al aan als een deel van de familie. De kinderen hadden moeite om afscheid te nemen van de Discovery Sport. Alice vond het leuk om zelf in en uit de wagen te klimmen, met de side step als haar ladder, en James kon achteraan naar hartenlust met zijn benen zwaaien zonder dat ze tegen de bestuurderszetel aanstootten.

De volgende dag, nadat ik de Discovery Sport had teruggebracht, keek Alice naar de oprit en vroeg: “Papa, waar is je auto?”

Dat zegt veel volgens mij. Ik kijk al uit naar onze eerste reis met de New Defender.

Wat ik goed vond:
Comfortabel en veilig
Soepele motor
Niet te groot, niet te klein
Achteruitkijkspiegel met LCD-scherm
Het Land Rover gevoel


Wat ik er minder goed aan vond:
Het alarm vraagt gewenning
Geen getinte ruiten
Lane Keeping Assistance was niet mijn ding
Benzinemotor, dus redelijk dorstig

Op mijn verlanglijstje:
De PHEV-versie uitproberen
Intensiever offroad gaan met de wagen


Rob Mitchell.
August 2020.