OP ZOEK NAAR AVONTUUR IN EIGEN LAND?
DEEL 2

ZONDAG: FOTOGENIEK LUXEMBURG

Geen rustdag voor ons, er is teveel te beleven in de prachtige Ardennen. Aan het stuur van de Defender zetten we koers richting Clervaux in het Groothertogdom Luxemburg. Daar ligt immers een van de best bewaarde culturele geheimen van Europa: 'Family of Man’. In 1955 zette Edward Steichen, zelf fotograaf, een immense fototentoonstelling op. Een (foto)manifest voor vrede tussen alle mensen met als uitgangspunt: wat heeft de mensheid gemeen met elkaar? In 503 foto’s door 273 vaak wereldberoemde fotografen probeerde Steichen dit verhaal te vertellen. Foto’s van Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, Dorothea Lange… Je vindt ze allemaal in deze fantastische tentoonstelling. De expo werd eerst getoond in het MOMA in NY en reisde vervolgens de hele wereld rond om mensen te ontroeren. Steichen, zelf van Luxemburg, wenste dat deze tentoonstelling na zijn dood permanent werd gevestigd in Clervaux. Daar huist ze nu al jaren. En zo lopen wij, 65 jaar na datum, langsheen dezelfde foto’s. We glimlachen, schateren, worden stil en slikken soms. Steichens ‘grootste werk’ ontroert nog steeds.

Het is al donker als we de tentoonstelling uitwandelen. We rijden terug naar België met de Defender. Opnieuw valt het op hoe luxueus en gesofisticeerd deze wagen aanvoelt, een opvallend maar welkom contrast met het stoere uiterlijk. Dat doet er ons aan denken: we hebben een daktent! Het is al eind november en behoorlijk koud. Maar huiswaarts keren zonder geslapen te hebben bovenop de Defender? No way! De tent opstellen blijkt het makkelijkste wat ik dat weekend deed: dak omhoog, tent is klaar. De juiste plek kiezen had wat meer voeten in de aarde. Natte voeten… Hat tip voor iedereen die dit ook wil beleven: kies je slaapplek zorgvuldig uit vòòr het donker is. Maar uiteindelijk liggen we gezellig onder een dikke dons en spelen we een potje schaak. We praten nog wat na over de tentoonstelling en vallen dan zachtjes in slaap.

MAANDAG: ONTWAKEN AAN HET MEER

Als na het aanbreken van het daglicht blijkt dat de toevallig gekozen plek plots een meertje heeft en er behoorlijk idyllisch uitziet, voelt opstaan ineens helemaal vakantie. En met wat spijt breken we de tent af. Dat afbreken blijkt al even vlot te gaan als opstellen: dak dicht, tent weg. Ha! Ik denk aan de talloze keren dat ik een tent probeerde op te stellen op een camping. Geef mij maar meer van dat! Met een beetje heimwee rijden we naar huis. Dit weekend, dat intussen voelt als een dikke week, zit erop.

We keren terug met een dikke glimlach, zo eentje die blijft plakken voor een paar dagen. Zelfs vandaag kan je reizen en ligt avontuur gewoon om de hoek. Zeker als je een Defender hebt.