OP ZOEK NAAR AVONTUUR IN EIGEN LAND?
Een telefoontje van Land Rover op donderdag. De nieuwe Defender is vrijgekomen voor het weekend! Misschien wil ik er wel op uit. Zonder al te veel nadenken zeg ik ja. Met een nieuwe Defender gaan rijden. Uh duh! Tuurlijk. Wie wil dat niet? En terwijl ik de telefoon neerleg, denk ik ‘Oei.’ Het is eind november. De nieuwe lockdown is ondertussen alweer even bezig. Alle restaurants zijn gesloten (ook in de hotels), reizen wordt sterk afgeraden en ‘wandelen’ lijkt plots het enige wat we nog kunnen doen. Bovendien heb ik nog geen reispartner en ook dat is gezien de regels niet zo evident. En terwijl alles ineens een beetje complexer blijkt, bedenk ik me dat er ergere dingen zijn: ik mag een auto testen die overal over en door kan. Who cares… Onverwacht adventure, here I come!
Enkele uren later lossen de problemen op als sneeuw voor de zon. Een maatje wil mee gaan uitwaaien, en mijn knuffelbuddy is blij als een kind ‘Roadtrippen, hell yeah!’ Tijdens de korte research ‘Wat gaan we doen?’ wordt het plots drummen: er blijkt nog bijzonder veel boeiends te zijn in de smalle omtrek die Belgie heet. Kiezen wordt ineens moeilijk. Met wat puzzelen lukt het allemaal. En zo rijd ik dat weekend kilometers, flirtend met de grenzen, genietend van een streepje vrijheid en blijheid.
VRIJDAG: ZEELAND MOOI LAND
Ik pik de wagen op en rijd samen met een wandelpartner door naar Zoutelande in Zeeland. Het is slechts een uurtje rijden van Antwerpen of Gent, maar wat een verschil. We rijden door de polders, langs de typische Nederlandse kanaaltjes, en eindigen op een verlaten strand. Als we in de verte paragliders zien vliegen, twijfelen we niet lang – daar willen we heen. Zo wandelen we ons verloren, in plaats en tijd. Het doet deugd, uitwaaien. Zeker in deze rare tijden. Even loslaten, wind door de haren en lachen. Als we uren later veilig beschut zitten tegen de wind, zeggen we tegen elkaar: dit hadden we even nodig.
ZATERDAG: WANDELPARADIJS LIMBURG
Tijd om mijn knuffelbuddy op te pikken. Maasmechelen Connectera, here we come. Connectera is de toegangspoort van het Nationaal Park Hoge Kempen en het enige Nationale Park dat België rijk is. Wat erfgoed hier en daar herinnert er ons aan dat het slechts 25 jaar geleden een minder idyllische plek was.
Hier daalden elke dag duizenden mijnwerkers af in de schachten om steenkool op te graven. Vandaag de dag ziet de omgeving er helemaal anders uit en kan je hier genieten van een verrassend landschap van ‘bergen en meren’ met spectaculaire panorama’s. Er zijn verschillende wandelloops, en wij kiezen voor het pad dat ons naar de hoogste top leidt en ons laat genieten van een ongelooflijk vergezicht.
Dat het in Maasmechelen niet stopt bij Connecterra is duidelijk. Heel Limburg blijkt een en al wandel- en fietsgenot. Zo genieten we nog van een andere wandeling naar de Mechelse heide. En helaas moeten we andere mooie dingen skippen bij gebrek aan tijd. Het kerkje in Borgloon, het fameuze fietspad door het water,… we schrapten talloze must-see’s willens nillens van ons lijstje. Mijn wandelbuddy mocht kiezen voor Connectera, ik wil en zal een streepje cultuur erdoor jagen dit weekend. En zo rijden we door naar Clervaux in Luxemburg.
VERRASSENDE DEFENDER
Eerst iets over die Nieuwe Defender. Toegegeven, ik ben nog steeds meer fan van de look & feel van de originele Defender. Maar als het op rijkwaliteit aankomt, bijt hij toch wel heel hard in het stof. Waar de oude Defender een heerlijke maar trage tractor is, voelt die nieuwe Defender hemels. Je merkt het op de snelweg – niets rammelt, niets kraakt. Dit beest lijkt alles aan te kunnen. Ook on-road rijden blijkt plots een genot geworden. Dat maakt hem ineens de beste ‘roadtripper’ waar ik ooit al in reed. En zoals je verwacht, is het een absolute ‘king of the off-road’. Als we even later langs een heerlijk ‘dirty’ bosweggetje passeren, aarzelen we niet en keren we onze kar. Ik hoor me zeggen ‘Het is voor de foto's’, en iets later crossen we door de modder. Voor de foto’s, uh-uh ;)
